Pasożyty jelitowe u kotów: przyczyny, objawy i leczenie

Pasożyty jelitowe, potocznie nazywane „robakami”, są niestety powszechne u kotów domowych. Żyją wewnątrz organizmu zwierzęcia, powodując różnego rodzaju problemy zdrowotne.

Wielu opiekunów kotów nie zdaje sobie sprawy z obecności pasożytów, dopóki nie dojdzie do znacznego namnażania pasożytów, prowadzącego do objawów chorobowych.

Lekarze weterynarii z Cornell University szacują, że do 45% kotów może być zarażonych pasożytami jelitowymi. Najczęstszymi pasożytami jelitowymi, które zarażają koty, są glisty, tęgoryjce, tasiemce, kokcydia i Giardia.

Jak koty zarażają się pasożytami jelitowymi?

Sposób zarażenia zależy od konkretnego pasożyta oraz wieku kota. Najbardziej narażone są kocięta, koty wychodzące oraz te przebywające w dużych skupiskach (np. w schroniskach, hodowlach, sklepach zoologicznych).

Kocięta często zarażają się od matki podczas karmienia, ponieważ niektóre robaki mogą być przenoszone przez mleko matki.  Począwszy od drugiego tygodnia życia, kocięta są odrobaczane co dwa tygodnie, aż do około trzeciego miesiąca życia. Od 3 do 6 miesiąca życia, kocięta są odrobaczane raz w miesiącu.

Dorosłe koty i kocięta mogą również zarazić się pasożytami jelitowymi poprzez dzielenie się miskami z jedzeniem i wodą lub kuwetą z zarażonymi kotami, zjadanie gryzoni (glisty lub tasiemce), połykanie odchodów lub skażonej gleby lub materiału roślinnego (glisty, nicienie, kokcydia lub Giardia), chodzenie po zanieczyszczonych odchodach lub glebie (nićowce) lub połknięcie pchły (tasiemce).

Jakie rodzaje pasożytów jelitowych występują u kotów?

Koty mogą mieć wiele różnych pasożytów wewnętrznych. Niektóre z najczęstszych pasożytów jelitowych u kotów domowych to:

Glisty

Glisty (Toxocara cati i Toxascaris leonine) są najczęstszymi pasożytami jelitowymi u kotów. Chociaż każdy kot może zarazić się glistami, te robaki są niezwykle powszechne u kociąt.

Kocięta zarażone przez glisty często mają charakterystyczny brzuch (wzdęty brzuch). Glisty żyją w jelitach, gdzie żywią się pokarmem, który spożywa Twój kot. Z czasem inwazja glisty może przyczynić się do niedożywienia. Glisty mogą być przenoszone na ludzi.

Ancylostomy

Ancylostomy to małe robaki, które przyczepiają się do wyściółki jelit, gdzie żywią się krwią kota. Ciężkie inwazje ancylostomy mogą powodować anemię.

Koty zarażają się, gdy połkną larwy nicieni lub chodzą po zanieczyszczonych odchodach, żwirku dla kotów lub glebie. Gdy kot chodzi po powierzchni zanieczyszczonej nicieniami, larwy dostają się do organizmu, wnikając w skórę. Nicienie mogą być przenoszone na ludzi i inne zwierzęta domowe.

Tasiemce

Koty i kocięta często zarażają się tasiemcami, gdy połkną zainfekowaną pchłę podczas samopielęgnacji. Pchła działa jako żywiciel pośredni tasiemca. Gdy kot ją połknie, tasiemiec ostatecznie zamieszkuje w jelitach kota, gdzie przyczepia się do wyściółki jelit za pomocą haczykowatych zębów.

Koty mogą również zarazić się tasiemcami, jeśli zjedzą mysz, szczura, królika lub inne małe zwierzę zarażone tasiemcami. Po dostaniu się do kota tasiemce mogą osiągnąć ogromne rozmiary: do 11 cali (30 centymetrów).

Tasiemce są segmentowane. Malutkie segmenty robaka, zwane proglotydami, mogą się odrywać i wydostawać z ciała kota w kale. Segmenty te są widoczne gołym okiem i wyglądają jak białe lub żółtawe ziarna ryżu.

Kokcydia

Obraz z urbananimalveterinary.com

Kokcydiozę wywołują kokcydia (Isospora felis, Isospora rivolta), mikroskopijne jednokomórkowe pasożyty, które żyją w ścianie jelit kota. Koty zarażają się, gdy połkną odchody zakażonego kota lub glebę zanieczyszczoną odchodami. Kokcydia powodują ciężką biegunkę, która może zagrażać życiu młodych kociąt.

Giardia

Zakażenie Giardia , zwane giardiozą, jest wywoływane przez maleńkie jednokomórkowe pierwotniaki (Giardia duodenalis) , które żyją w jelitach i powodują biegunkę. Najbardziej narażone są kocięta, a także starsze koty, koty z obniżoną odpornością i koty chore. Koty zarażają się Giardia, jeśli połkną kał innego zarażonego kota. Możliwe, że koty mogą przenosić zakażenie Giardia na ludzi.

Objawy robaków kocich

Objawy robaków kocich mogą być subtelne, czasami stają się widoczne dopiero podczas rutynowego badania kału. Inne objawy obejmują anemię, wzdęcia, objawy trawienne i oznaki niedożywienia.

Możesz nie zauważyć żadnych objawów wskazujących na to, że Twój kot ma pasożyty jelitowe, nawet jeśli powodują one problemy zdrowotne u Twojego kota.

Dlatego weterynarze zalecają rutynowe badanie kału (tzw. testy flotacji kału) raz lub dwa razy w roku, aby sprawdzić kał pod kątem jaj robaków lub cyst pierwotniaków (organizmów jednokomórkowych). Jeśli możesz, dostarcz swojemu weterynarzowi świeżą próbkę kału od kota, gdy nadejdzie czas badania kału.

Jeśli inwazja pasożytów u kota jest poważna, możesz zauważyć objawy świadczące o tym, że ma on pasożyty jelitowe.

Objawy zarażenia robakami obejmują:

• Niedokrwistość
• Wzdęty brzuch
• Zaparcie
• Biegunka
• Gaz
• Letarg (brak energii)
• Lizanie lub gryzienie pod ogonem
• Utrata apetytu
• Niedożywienie
• Ograniczony wzrost
• Jazda na sankach (ciągnięcie tyłka po podłodze)
• Wymioty
• Utrata wagi

Leczenie i rekonwalescencja

Leczenie pasożytów jelitowych polega na przyjmowaniu środków przeciwpasożytniczych, które zabijają robaki jelitowe i inne pasożyty jelitowe. Chociaż niektóre środki  są dostępne bez recepty, różne środki przeciwpasożytnicze zabijają różne pasożyty jelitowe, dlatego ważne jest, aby najpierw dowiedzieć się, jaki rodzaj pasożytów ma Twój kot. Ponadto niektóre pasożyty wymagają leków na receptę, które są dostępne wyłącznie u weterynarza.

Aby dowiedzieć się, jaki rodzaj pasożytów jelitowych ma Twój kot, weterynarz przeprowadzi badanie kału.

Po pobraniu próbki kału kota (lub po dostarczeniu świeżej próbki kału) weterynarz zbada ją pod mikroskopem. Weterynarz nie szuka dorosłych robaków, ale zamiast tego szuka obecności jaj robaków, cyst Giardia lub oocyst (niedojrzałych kokcydiów). Po ich znalezieniu weterynarz może zidentyfikować, które pasożyty jelitowe zarażają kota.

Koty mogą być zarażone więcej niż jednym rodzajem pasożyta jelitowego w tym samym czasie. Czasami ten sam lek zabije wszystkie pasożyty; innym razem kot może potrzebować więcej niż jednego środka przeciwrobaczego.

Jeśli masz w domu inne koty, weterynarz może zalecić odrobaczenie wszystkich kotów w domu.

Jeśli twój kot ma tasiemce, leczenie jest dwuetapowe. Po pierwsze, weterynarz przepisze lek, który zabije tasiemce, które ma twój kot. Po drugie, twój kot i twój dom powinni zostać poddani leczeniu przeciw pchłom. Infestacja pcheł i tasiemce idą ręka w rękę, ponieważ koty zarażają się tasiemcami, połykając pchłę.

Jeśli kot ma pchły lub jeśli w Twoim domu znajdują się pchły lub jaja pcheł, kot będzie ponownie zarażał się tasiemcami.

Twój weterynarz może zalecić doustny lub miejscowy środek przeciw pchłom, aby zabić pchły u kota. Ponadto powinieneś leczyć swój dom i podwórko na pchły, używając dostępnego w sprzedaży środka przeciw pchłom lub konsultując się z profesjonalnym eksterminatorem.

Przeczytaj także: Najlepsze środki odrobaczające dla kotów

Zapobieganie pasożytom jelitowym u kotów

Jeśli chodzi o pasożyty jelitowe, najlepszym lekarstwem jest profilaktyka. Niektóre miesięczne środki zapobiegawcze przeciwko pchłom, kleszczom i nicieniom sercowym chronią również kota przed niektórymi pasożytami jelitowymi (najczęściej glisty i tęgoryjce). Porozmawiaj ze swoim lekarzem weterynarii o najlepszej profilaktyce pasożytniczej dla kota.

Bez względu na to, który środek zapobiegawczy wybierzesz, stosuj go przez cały rok i ściśle przestrzegaj instrukcji.